پروردگارا! ببخش مرا که از تمسخر دیگران لذت بر دم
پروردگارا! ببخش مرا که براى رسوا کردن دیگران تلاش کردم
پروردگارا! ببخش مرا که نمازم، وقت یافتن گمشدههاى من است
.
پروردگارا! ببخش مرا که نادانى دیگران را به رُخِشان کشیدم.
پروردگارا! ببخش مرا که براى همه گردن کشیدم، به غیر از خودم.
پروردگارا! ببخش مرا که دیگران را وادار به معذرت خواهى کردم.
پروردگارا! ببخش مرا که همهاش دعا کردم
خدایا! مرا از شر خلق دور بدار و یک بار نگفتم: خلقت را از شر من دور
دار.
پروردگارا! ببخش مرا که فکر و دلم از تو عزلت گزید و از گناه نه.
پروردگارا! ببخش مرا که هر چه با من مدارا کردى، من بر تو خیرهسرى کردم.
پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که حسرت نداشتههایم را خوردم، شاکر داشتههایم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که بر بىمنزلى و بىکارى و ... گریستم،
بر غم فراق از تو گریه نکردم.
پروردگارا! ببخش مرا که آن قدر که به فکر زیبایى ظاهر و مد لباس و ... بودم،
به فکر زیبایى و طهارت باطنم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا که بارها و بارها به دنبال جنازه این و آن رفتم
و فقط با یک «اِ اِ» گفتن، از کنارش گذشتم و هنوز باورم نیست که من هم رفتنى هستم
نویسنده فاطمه جون
|